Kanchanaburi, the place you never leave

Zo, het werd na een week weer eens tijd om een mooi verslagje te schrijven en ik heb eindelijk de moed om 100 m te lopen naar het internet cafe voor een goede pc en internet. Echt, deze plek, Kanchanaburi, laat je niet meer gaan. Eigenlijk was het plan om 2 dagen geleden al te vertrekken maar elke ochtend besluit je dan toch weer om nog 1 dagje te blijven...

Maar laat ik even terugblikken naar Bangkok voordat ik zelf in de war raak en eigenlijk niet meer weet wat ik de afgelopen week heb gedaan. Goed, de maandag nadat ik de vorige blog had geschreven zou ik nog afspreken met die duiste jongen en zijn reisgenoten omdat het hun laatste avond was. Michael moest alleen nog een soort fotoshoot bij een cocktail bar doen en het plan was om daar te meeten en dan de avond verder te kijken wat we zouden gaan doen. Anyway, na eerst op de verkeerde locatie terecht gekomen te zijn moesten we helemaal naar de andere kant van Bangkok en ik dacht eigenlijk van naaa laat maar (het was spits en files in bangkok zijn aan de orde van de dag, vooral stilstaan dan) Maar nee, ik moest mee en omdat ik toch eigenlijk niets beters te doen had maar meegereisd. Daar aangekomen bleek het een super chique restaurant/cocktail bar te zijn en tevens 1 van de duurste in heel Bangkok. Dus daar zit je dan een beetje verbaasd te zijn als ze vervolgens ook nog voor ons wachtende vrienden (de fotoshoot moest immers wel eerst gedaan worden, het onderwerp waren trouwens de dranken hoor :P) dure wijnen en cocktails te voorschijn toveren en na 2,5 uur wachten (ik had het prima naar mijn zin hoor, de wijn werd al bijgeschonken voor je glas leeg was) kregen we ook nog een hele maaltijd van allemaal hapjes voorgeschoteld en oh oh ik kan zo weer gaan kwijlen als ik eraan terug denk. Noodles met truffelolie en kaviaar, tonijn sushi, heerlijke tapasgerechtjes, dessert en uiteraard cocktails. Uiteindelijk hebben we met zijn 4-en voor zijn 600 euro gegeten en dan zijn de drankjes nog geen eens meegerekend wat voor Thaise begrippen behoorlijk duur is. En dat allemaal voor noppes voor ons. Mijn avond kon in ieder geval niet meer stuk en achteraf dus goed dat ik ben meegegaan :P

Na zo'n heerlijke avond viel ik eigenlijk een beetje in een zwart gat, want de duitsers zaten inmiddels na de nacht doorhalen in het vliegtuig en ik moest mijn fijne hostel uit want het is gewoon topdrukte overal. Toen ben ik afgereid naar China town, maar dat was een kleine tegenvaller. Althans het hostel was heel nieuw en luxe, maar totaal geen sfeer of iets en chinatown tja na 1 dag daar rond wandelen langs alle kraampjes met vreemde eetbaarheden zoals haaienvinnensoep, maag van een koe etc heb je het wel gezien. De andere dag was ik nog naar het Grand Palace gegaan en op de weg daarheen kwam ik een Amerikaans stel tegen die net was aangekomen en hebben we de tour samen gedaan, super gezellig en beter dan in je eentje een beetje rondkijken. Die avond op zoek naar was te eten in China town en toen liep ik Nora tegen het lijf die even verdwaald was op haar laatste avond in Bangkok en uiteindelijk hebben we onze krachten gebundeld, wat gegeten en zelfs nog mooie dingen gezien in de avond. Al met al dus een prima en gezellige dag en veel goede tips van Nora gekregen over wat mogelijk nog te doen.

Die dag daarop had ik dus china town verkend zoals hierboven al vermeld (de volgorde raakt toch een beetje in de war, ik wijt het aan de zon en relaxheid hier waardoor hersenen op een laag pitje komen te staan). Die dag nog wel een heerlijke Thaise massage gehad en stonden mijn wervels weer recht en 's avonds ben ik naar een tempel gegaan naast het Groot Paleis voor een meditatie cursus. Een monnik die goed engels sprak legde allemaal uit wat het balng is van het voelen van je 'body en mind' en hoe je die twee in balans kan brengen. Meditatie gedaan zowel lopend als zittend en na 2 uur moet ik wel bekennen dat ik helemaal zen was en na een dag alleen een beetje rondlopen door China town gaf me dat weer moed voor de volgende dag. Dit allemaal dankzij de goede tip van Nora die het ook had gedaan. Dus toen de dag daarna (volgens mij de donderdag) ben ik afgereisd naar Kanchanaburi. Niet het allerbekendste maar ik had inmiddels die tip al vaker gehad en dus maar besloten hierheen te gaan. De busreis verliep zowaar allemaal vloeiend (op de eerste bus 40 in Bangkok na, die ging niet naar het zuidelijke bus station, terwijl iedereen zei dat die dat wel deed en de volgende nummer 40 deed dat wel, misshien kan het ook aan het gebrek aan engels hebben gelegen). Hoe dan ook, hier aangekomen afgereisd naar de Jolly Frog, volgens de lonely planet en een nederlandse gast die in Bangkok tips gaf the place to be en dat via de fiets, althans ik zat in het zitje achterop met al mijn spullen en een thai fietste lekker met 35 graden naar het hostel.

De Jolly Frog had zowaar nog een kamer voor slecht 5 euro per nacht en je hebt heerlijk je eigen huisje en eigen badkamer, goed er is alleen een koude douche en de wc moet je zelf doorspoelen met een emmertje water, maar het is in ieder geval een zit-wc :P Waar het allemaal omdraait is dat er een heerlijke tuin is en het ligt direct aan de river Kwai en ooh wat is dat lekker. De eerste avond werd ik al direct betrokken met een groep die er inmiddels ook al bijna een week zat (enkele zouden eigenlijk 2 nachten blijven) en ik denk dat dit bonte gezelschap bestaande uit 2 engelse, 2 amerikanen, een nederlandse, een australische en een deens meisje te gezellig is, iedereen is trouwens, uitgezonderd de 2 engelse, alleenreizend. De avonden (en dagen eigenlijk ook) bestaan vooral uit hangen in de hangmat, zitten op de pier, zwemmen in de rivier, even 100m heen en weer lopen voor eten en drinken bij de 7-eleven en als we de energie ervoor hebben naar 1 van de vele barretjes hier om de befaamde buckets leeg te drinken. Je ritme veranderd dan ook vrij snel naar 3 of 4 uur 's nachts gaan slapen en rond 10 uur je bed uitrollen om weer precies hetzelfde te doen als de dag ervoor. Het eten is hier trouwens ook echt super goedkoop, zo'n 70 cent voor een bord thaise noodles met vlees. 1 van de redenen om hier langer te blijven. Eergisteren hebben we zelfs voor 2,70 euro onbeperkt thais eten gegeten. Denk aan een soort gourmetten, je hebt 2 pannetjes met kolen en daar op een soort bol, bovenop leg je het vlees en in de rand doe je water om te koken en je eigen rijst en noodles te koken. Het leuke is dan ook dat je alleen maar thaise mensen daar ziet eten en wij :P De tip hier dan ook, eet waar veel mensen (met name Thaise) eten want dan weet je dat het goed is en veilig... Nog een spontaan grappig iets was trouwens op vrijdag toen ik terugliep rond 6 uur na de 'Death Railway Bridge' te hebben bekeken met zonsondergang. ik liep een stukje op met een Amerikaan die de weg moest weten en toen liepen we langs het politiestation waar een band op een podium aan het spelen was (erg slecht trouwens, de avond ervoor waren we in een reggae bar en ook dat was erg slecht, gelukkig konden 2 van onze groep wel goed zingen en gitaar spelen en hebben ze eventjes het podium overgenomen :P) Maar ik dwaal af, het politiestation dus, na vol met thaise mensen, felle kermis lichten, slechte muziek en een heel buffet van kraampjes met thais eten. En het leuke van de Thaise mensen is dus dat ze super aardig zijn en waar in nederland je weggestuurd zou worden werden ik en de Amerikaan juist meegetrokken langs alle kraampjes en moesten we echt alles proberen. Niet dat je mij hoort klagen want en het was weer een gratis maaltijd (dat geluk lijk ik vaker te hebben hier) en het was ook nog eens super lekker!

Ondanks het chillen en eten heb ik ook nog wel wat anders gedaan hoor. De eerste dag ben ik eerst naar het oude centrum gelopen, een tempel bekeken en een klein museum over de verschrikkelijke omstandigheden tijdens de bouw van de 'death railway bridge', oftwel de brug die gebouwd moest worden naar oa nederlanders om het spoor door thailand en het oude Burma te verbinden voor het Japanse leger tijdens de tweede wereldoorloog. Eigenlijk moet ik wel bekennen dat het zien van de brug (die trouwens maar voor de helft origineel is om dat die was gebombardeerd in 1944 of 1945?) een beetje tegenviel. Ik denk dat ik de meeste kennis nog altijd heb vergaard door het luisteren naar quotes van Loes uit haar werkstuk voor geschiedenis ergens in het verre verleden en dat af en toe nog wel eens opkomt op facebook.

De dag erna was een chilldag en op zondag moest ik echt van mezelf naar het nationaal park om de 7 watervallen te zien. Uiteindelijk heb ik 1 van de engelse gasten (Jack) meegekregen want die wilde er best nog eens heen. Dus om nergens van afhankelijk te zijn hebben we 2 motorcycles gehuurd en zijn we op pad gegaan. (note voor ma: niet verder lezen :P) Na 5 min weer even wennen hoe dat ding eigenlijk bestuurd moest worden op pad voor de 64 km lange tocht (uiteraard verdwaald ook al was het 1 lange rechte weg, maar ik vertrouwde op Jack die er al was geweest maar engelsen zijn blijkbaar ook slecht in de weg weten). Lekker briesje als je met 80km/h over de weg scheurt en je toch behoorlijk vlot daar aankomt. Beter dan een bus zonder airco die stampvol zit en er 2 uur over doet.
Goed, de watervallen, wat zijn ze mooi! Ik zeg gewoon, kijk naar de foto's, en voor degene die er zijn geweest: denk aan de meren en watervallen in Kroatie en bedenk dan dat je hier WEL mag zwemmen. Om bij de bovenste 7e waterval te komen is het denk ik zo'n 2 km hiken, wat vrij lang duurde omdat we bij elke wateral gingen 'exploren' wat erop neerkwam dat we de watervallen beklommen en zo hogerop kwamen ipv gewoon het pad te nemen. Net Tarzan en Jane, al bleek Jack een echte aap te zijn en ik een zeer slechte Jane. Uiteraard dus een paar keer met tas en kleren en al uitgegleden maar uiteindelijk wordt je toch nat en maakt het allemaal niets. Door die iets langer durende tocht kwamen we pas rond 4 uur 's middags bij de hoogste waterval aan en normaal gesproken moet je daar dan weg zijn, de bewaker was zelfs al verdwenen, maar door onze eigen gekozen route hadden wij hun of andersom niet opgemerkt. Dus daar zaten we dan, hoog in de bergen onder een waterval in een soort cold tub en het was zooo fijn, helemaal niemand in de buurt, vooral geen russen, tjonge wat zijn die vervelend, veel te hoge eisen en constant met een dikke lijven poseren op de foto en ons beeld verstoren. Om toch voor het donker beneden te zijn hebben we maar de nomale hike weg teruggenomen en dat ging nog behoorlijk vlot. Wel 1 van mijn slippers verloren door plastic moeheid, maar gelukkig kon ik Jack zijn slippers lenen want die bleek geen last te hebben van alle rotsachtige stenen op zijn blote voeten en gelukkig heb je op de markt hier alles wat je wilt en loop ik al weer rond op mijn nieuwe flipflops.

Na zo'n dag ben je toch behoorlijk uitgeput en Jack en ik hebben voor het eerst in dagen de andere uit laten gaan en sliep ik zowaar eens voor 1 uur. Dan was er eigenlijk het plan om vandaag af te reizen naar Ayuthaya, maar zoals je merkt zit ik hier nog en ga ik zo gewoon nog even heerlijk liggen in de zon, zwemmen in de rivier, weer liggen in de zon en denken aan die nederlanders die het zo koud hebben. I like :P

Geen idee wanneer de volgende blog verschijnt want wie weet zit ik hier nog een week niks te doen... De tijd zal het leren!